246,8km πάνω στα βήματα του Φειδιππίδη!

10 χρόνια δίπλα στους πραγματικούς Adventure man!!

Ο ίσως ο ιστορικότερος αγώνας πάνω στη γη!

Είναι τόσο μεγάλη, και πέρα για πέρα αληθινή, η ιστορία του Αρχαίου Ημεροδρόμου Φιδειππίδη, ενός εκ των Αθηναίων παλληκαριών, που τά έβαλαν με τον μεγάλο στρατό του φιλόδοξου Ξέρξη, ο οποίος τα βρήκε σκούρα στον Μαραθώνα, όπως αφηγείται ο μεγάλος “Δάσκαλος της Δημοσιογραφίας” Ηρόδοτος!

Μετά, πως να μην είσαι υπερήφανος ως Έλλην;

Ακούς τον άθλο του φειδιππίδη, και την έκβαση που είχε καθώς, οι Σπαρτιάτες του “έδωσαν άκυρο” στο αίτημα για βοήθεια, και ακολουθώντας την ίδια οδό, επέστρεψε στην Αθήνα. Την φλόγα για το Σπάρταθλο, μου την άναψε ένας μεγάλος Σπαρταθλητής , και “ολίγον” συνάδελφος, ο Γιώργος ο Κρυστάλλης, ο οποίος ούτε μία ούτε 2 αλλά αρκετές ακόμη φορές τερμάτισε στα 246,8 km, της διαδρομής του! Κάθε χρόνο ο Σεπτέμβρης για τους περισσότερους σηματοδοτεί την έναρξη της νέας σαιζόν, έπειτα από τις καλοκαιρινές διακοπές οι οποίες δεν ήρθαν για τους 400 δρομείς που κάθε χρόνο δίνουν το παρών, κάτω από την Ακρόπολη, περιμένοντας την εκκίνηση του Σπάρταθλον, που θα σημάνει την ψυχολογική τους λύτρωση, έπειτα από την πολύμηνη προετοιμασία τους!

Σχεδόν από όλο τον κόσμο, οι δρομείς που λαμβάνουν μέρος αναβιώνοντας έναν ιστορικό θρύλο, τρέχοντας η και περπατώντας, πάνω σε έναν δρόμο που κάθε άλλο, μόνο εύκολος είναι. Πάρα ταύτα, η χάραξη της διαδρομής κατα τους ειδικούς που έψαξαν αρκετά ιστορικά στοιχεία, θεωρείται η πλησιέστερη με εκείνη που ακολούθησε το “παλληκάρι” ο Φειδιππίδης!

Ευθείες, κατηφοριές, στενά μονοπάτια, χωματόδρομοι, και μεγάλες υψομετρικές διαφορές, δοκιμάζουν στο έπακρο τις δυνάμεις των Ηρώων, που αρκετές φορές δίνουν μάχη με τα στοιχειά της φύσης, “βλέποντας” μάλιστα κάποιες φορές τον Φειδιππίδη να τρέχει δίπλα τους, σα να τους οδηγεί, όπως όταν διασχίζουν το Παρθένιο Όρος που έχει πέσει η νύχτα και δυσκολεύει τις προσπάθειές τους!

Ναι, φίλοι μου, υπήρξαν χρονιές που, τόσο το κρύο, όσο και η βροχή, έπαιξαν το δικό τους ρόλο στην αντοχή και ψυχολογία των δρομέων, οι οποίοι την ώρα εκείνη, βρίσκονται μεταξύ “Σκύλας και Χάρυβδης” καθώς αγγίζουν τα χρονικά όρια ολοκλήρωσης του αγώνα. Μάλιστα, αρκετοί τερματίζουν ακόμη και με διαφορά 10 δευτερολέπτων από τον προβλεπόμενο χρόνο! Και κάπου εκεί.. στα πόδια του Βασιλιά Λεωνίδα που στέκει επιβλητικός εδώ και χρόνια, ξεκινά η γιορτή του τερματισμού. Μπορεί να μην ξέρω τι σκέφτεται ο κάθε ένας Finisher του αγώνα, όταν λαμβάνει την “μεγάλη” απόφαση να πάρει μέρος σε αυτόν, όμως θέλετε λίγο η ιστορία του Φειδιππίδη, λίγο κάποιο προσωπικό στοίχημα, πρέπει να είναι τα ερεθίσματα που παίζουν με το μυαλό των 400ων, που ξεκινούν αγώνα υπεραποστάσεως, χωρίς προγνωστικά! Αυτά και άλλα πολλά που δεν γνωρίζω, είναι τα στοιχεία που κάνουν μοναδικό το Σπάρταθλον.

Ο αδικοχαμένος φίλος μου, και κινηματογραφιστής του αγώνα, Χρήστος Μπουκώρος, ( αυτός με σύστησε στον Διεθνή Σύνδεσμο) συχνά πυκνά, αναρωτιόταν, πώς γίνεται κάποιος που ξεκινά, από την άκρη της γης με στόχο να αγγίξει τα πόδια ενός αγάλματος στον τερματισμό, και αντί για έπαθλο να πιεί νερό από τον ποταμό Ευρώτα στεφανωμένος με κλαδιά ελιάς; Στην θέα αυτού που σας περιγράφω αγαπητοί μου, εδώ και 10 χρόνια, πιάνω τον εαυτό μου να συγκινείται την ώρα εκείνη, και να σκέφτεται ωραία πράγματα καθώς, τα συναισθήματα που απορρέουν είναι πρωτόγνωρα!

Αξέχαστες οι εικόνες που την ώρα αυτή κάνουν παρέλαση από το μυαλό μου! Με πολύ σεβασμό και συμπάθεια θυμάμαι τον Ιερέα από τα Γιανιτσά που τερμάτισε τρέχοντας, την διαδρομή με τα ράσα, και τερματίζοντας έκανε τον Σταυρό του κοιτώντας τον ουρανό και αναφωνώντας Θεέ μου σε ευχαριστώ!!

“Αυτό είναι το Σπάρταθλον” όπως λέει και ο Πρόεδρος του Βαγγέλης Πολυμέρης ο οποίος υπηρετεί για ακόμη μία θητεία τον ιστορικό αγώνα, εθελοντικά ακολουθώντας με τη σειρά τον δρόμο που χάραξε ο Φειδιππίδης. Η φετινή 42η χρονιά του Σπάρταθλον, έχει ένα βάρος ιδιαίτερο! Λίγες μόνο μέρες πριν από την εκκίνηση ένας μεγάλος αθλητής “αποχαιρέτισε” τους υπόλοιπους 399, ξαφνικά! Ο Γιώργος Πάνος, με το χαμόγελο και τα λόγια εμψύχωνε πάντα τους συναθλητές του λέγοντας : “Μπορείς… θα τα καταφέρεις” …. θα απουσιάζει από την παρέα που θα σκαρφάλωναν μαζί το Αρτεμίσιο Όρος, όμως σίγουρα, πιστεύω πως θα ζητήσει μια 36 ωρη άδεια από τον “κύριο” να παρακολουθήσει από κει “ψηλά” τον αγώνα, φωνάζοντας σε όλους Μπορείς θα τα καταφέρεις!!

Ναι ..μια ζωή, και ένας αγώνας, που κανείς δεν μπορεί να νιώσει αν δεν τον ζήσει ο ίδιος προσωπικά!

Δεν μπορώ να κλείσω το άρθρο μου χωρίς να αφιερώσω λίγες γραμμές στους αφανείς ήρωες του αγώνα! Τους ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ!!! Σεβασμός φίλοι μου! Αυτοί και αν ξεπερνάνε τον εαυτό τους, καθώς άθελα τους γίνονται και ρυθμιστές του αγώνα, καθώς υποστηρίζουν με πάρα πολλούς τρόπους τους δρομείς. Επιτυχία είναι να αναχωρείς στην ώρα σου από ένα check point και να φτάνεις επίσης on time στο επόμενο… που ίσως φτάσεις ίσως και δεν φτάσεις! Respect αγαπητοί μου και μοναδικοί άνθρωποι που είστε στημένοι εκεί που “κάποιοι” σας έχουν ανάγκη!! Καλή δύναμη και φέρος .. από καρδιάς σας ευχαριστούμε όλοι μας.

Όταν γυρίσω…… θα σας πω περισσότερα καθώς οι νέες εικόνες θα παίζουν μπάλλα στο μικρό μου μυαλουδάκι που προσπαθεί να χωρέσει το μεγαλείο του Σπάρταθλον!